Portre: Erol Taş
Nalan Söylemez /
Erol Taş, uzun süren oyunculuk yaşamı boyunca her tür yapımda kötü adamı sıklıkla oynuyor. Ve denilebilir ki Türk Sineması’nın kötü adam karakterleri içinde Ahmet Tarık Tekçe’den sonra en çok sivrilen, halkın sempatisini kazanan ve starlaşan oyuncusu oluyor. Daha çok yalın bir yorumla, halk tipine uygun karakterler çizerek.
28 Şubat 1928’de Erzurum’un Karaköse ilçesinde dünyaya geliyor. Daha iki yaşında iken babası Hamza Bey’in ölümü üzerine annesi Nazife Hanım çocukları ile birlikte İstanbul’a taşınıyor. Fatih’de Çırçır semtinde her odası bir aileye kiralanan eski paşa konaklarından birine yerleşiyorlar. Okul çağına geldiğinde Taş, Zeyrek Fil yokuşundaki 54. İlkokula yazdırılıyor. Ancak küçük yaşta ailesine katkıda bulunmak için okuldan ayrılıyor ve çalışmaya başlı-yor. Uzun süre hamallık yaptıktan sonra Koço isminde bir Rum baharatçının yanına tezgahtar olarak giriyor. Bu ara Beyoğlu Spor Kulübü’nde boksördür ve 1947 yılında İstanbul ve Türkiye ikinciliğini kazanır. Patronunun vefatı ile dükkandan ayrılmak zorunda kalır ve bir süre çeşitli işlerde çalışır. 1947 yılında askere gider ve üç yıl askerlikten sonra döndüğünde Cankurtaran’da bir iplik fabrikasında çalışmaya başlar. Oyuncunun sinemaya girişi de o sıralarda olur. Ortada sinema oyuncusu olmak gibi bir niyet yoktur. Ancak onun sinema serüvenini başlatan tesadüf o sıralarda gerçekleşiverir. Tesadüf diyoruz çünkü Yeşilçam karakter oyuncularına kapılarını hep bir rastlantı sonucu açıyor. Okullu oyuncular seçmek yerine oyuncularına bir okul olmayı tercih ediyor. Her biri farklı işlerle meşgul pek çok kişi bir anda kendini kameranın önünde ve Yeşilçam’ın içinde buluveriyor. Erol Taş’ın sinemaya girişi ve ilk oyunculuk deneyimleri de bu seyirde gerçekleşiyor. Dilerseniz oyuncunun sinemaya giriş hikayesini kendi ağzından aktaralım:
“Cankurtaran’da, benim kahvehanenin olduğu yerde bir iplik fabrikasında çalışıyordum. Lütfi Akad o bölgede bir film çekiyordu. Biz de işten kaytarıp çekimleri izliyorduk arkadaşlarla. Günlerce süren çekimlerden birinde mahallede oturan birkaç serseri, film ekibine musallat olup onları rahatsız etmeye başladı. Film ekibini korumak için birkaç arkadaşımla birlikte, serserilerle kavgaya giriştik ve Lütfi Bey’in yanında onlara bir güzel dayak çektik. Serseriler toz oldu tabi. Lütfi Akad daha sonra haber göndermiş bana, ‘Bir kavga sahnesi var, gelsin oynasın’ diye. Böylece sinema hayatım başladı. Filmdeki rolümü diğer yönetmenler de beğendi ve ardı ardına teklifler gelmeye başladı.”
Erol Taş’ın sinemadaki ilk filmi 1957’de Mümtaz Alpaslan’ın çektiği Acı Günler oluyor. Başlangıçta filmlerde figüranlık ve küçük roller ile görülürken kısa zamanda yıldızı parlıyor. Bir yıl sonra Dokuz Dağın Efesi (1958 – Metin Erksan) filmde bir çobanı canlandırıyor. Bu filmi takip eden yıllarda ise, Dikenli Yollar (1958 – Nişan Hançer), Peçeli Efe (1959 – Faruk Kenç), Şoför Nebahat (1960 – Metin Erksan), Köyde Bir Kız Sevdim (1960 – Türker İnanoğlu), Dişi Kurt (1960 – Ö. Lütfi Akad) ve Gecelerin Ötesi (1960 – Metin Erksan) gibi pek çok filmde değişik karakterleri oynuyor.
Taş’ın oynadığı filmlerdeki rollerden bazı örnekler vermek gerekirse: Hayat Kavgası’nda (1964 – Tunç Başaran) dediği dedik bir baba, Devlerin Kavgası’nda (1965 – Kemal Kan) kötü kardeş, Seveceksen Yiğit Sev’de (1965 – Hüsnü Cantürk) çiftlik sahibi, Sırtımdaki Bıçak’da (1965 – Natuk Baytan) karısı ve sevgilisi tarafından öldürülen bir koca, Son Darbe (1965 – Hicri Akbaşlı) ve Cevriyem’de (1978 – Memduh Ün) bir komiser, Aslanların Dönüşü ve Yedi Dağın Aslanı’nda (1966 – Yılmaz Atadeniz) bir cengaver, İnce Cumali (1967 – Yılmaz Duru), Tutku (1974 – Hüsnü Cantürk), Toprağın Teri (1981 – Natuk Baytan) ve İsyan’da (1979 – Orhan Aksoy) kötü ağa, Maskeli Beşler ve Maskeli Beşlerin Dönüşü’nde (1968 – Yılmaz Atadeniz) bir Meksikalı, Aslan Bey’de (1968 – Yavuz Yalınkılıç) eski bir Rus Generali, Gelin Kız’da (1970 – Orhan Elmas) oba beyi, Kanıma Kan İsterim’de (1970 – Çetin İnanç) idamlık katil, Ök-süzler’de (1973 – Ertem Göreç) dilendirici, Belalılar’da (1974 – Melih Gülgen) çetebaşı, Tatlı Nigar’da (1978 – Orhan Aksoy) zengin bir kasabalı, Çayda Çıra’da (1982 – Yücel Uçanoğlu) zengin bir ağa, Alınyazısı’nda ise (1986 – Orhan Elmas) eski bir külhan beyi olarak çıkar karşımıza. Gerek teknik ve konu gerekse de sinema dili açısından vasat diyebileceğimiz bu ve benzeri filmlerde Taş, dönem dönem çeşitli roller alır. Ancak sinemada onu adından sıkça söz ettiren filimler Susuz Yaz, Duvarların Ötesi ve Gecelerin Ötesi olur.
1960 yılı yapımı Gecelerin Ötesi oyunculuk kariyeri için önemli bir fırsat oluyor. Henüz sinemaya yeni yeni ısınmaya başlayan Taş, bu filmle Metin Erksan’la tekrar çalışma fırsatı buluyor. Belki de Gecelerin Ötesi, oynadığı Erksanlı filmlerde alacağı ödüllerin bir habercisi gibi idi. Ekrem (Erol Taş), bu filmde aynı çevreden gelen, farklı endişe ve tutkularını ortak bir eylemde birleştiren altı kahramandan birisidir. Uzun yıllar bir tekstil fabrikasında işçi olarak çalışmış ancak geriye dönüp baktığında fazla bir yol alamadığını görmüştür. Bu ezik yaşantısından doğan bunalımı, isyanı onu diğer beş arkadaşı ile birlikte soygun fikrinde harekete geçirmiştir. Fakat sistemin hazırladığı son bu filmde de değişmemektedir.
Erol Taş’ın yer aldığı bir başka önemli yapım ise, Necati Cumalı’nın romanından 1963’de Metin Erksan tarafından filme alınan Susuz Yaz oluyor. Bu filmde Hülya Koçyiğit ve Ulvi Doğan ile bir üçleme çizen Taş, Osman karakterini oynuyor. Osman’ın kötülüğü son derece yalındır ve ben merkeziyetçi bir yapı hakimdir. Yıllar önce eşini kaybetmiştir ve hapisteki kardeşinin (Ulvi Doğan) karısına (Hülya Koçyiğit) sahip olmak istemektedir. Etrafındaki herkesten bir nevi intikam almaya başlar. Önce köyün suyunu keser. Suyu alınan köylü ürünsüz kalır, toprağı çoraklaşır. Nasıl susuz kalan toprak halkına ihanet ederse, yıllar önce eşini kaybeden Osman’da bastıramadığı cinselliğine zalimce isyan eder. Tutkusuna yenik düşen Osman’ın bu özelliği doğasındaki ilkelliği ile birleştiğinde doyumsuzluğu tümden ele verir kendini. Osman’ın kötülüğünün temelinde yatan bir diğer önemli nokta ise tarladaki korkuluk ile paylaştığı yalnızlığıdır. Yalnızlığını sadece tutkularıyla bastırabilir. Tutkuları ise onun ölümüne giden yolun hazırlayıcısıdır.
Tarihsel bir süreç içinde değerlendirdiğimizde Erol Taş, bir başka önemli rolünü 1964’de Orhan Elmas’ın yönettiği Duvarların Ötesi filminde oynu-yor. Filmde müebbet hapse mahkum edilen Babaç (Erol Taş), kendisi gibi müebbet yiyen ya da idamlık altı arkadaşı ile hapisten kaçar. Amaçları özgür olabilmek, koğuşun dışında rahat bir nefes alabilmektir. Ancak ‘duvarların ötesi’nde kendilerine seçtikleri sığınak da hapishaneden daha farklı değildir onlar için. Aslında nereye kaçarlarsa kaçsınlar her yer bir hapishanedir onlara. Çünkü sistem tarafından suçlanmış toplum tarafından da dışlanmaktadırlar. Gerçek suçlu kimdir? Babaç ve arkadaşlarının mı yoksa sistemin yanlış dönen çarkı mı?
Ö. Lütfi Akad tarafından 1966’da çekilen Hudutların Kanunu’nun konusu Güneydoğuda bir sınır kasabasında geçmektedir. Toprak verimsizdir. Tek geçim yolu kaçakçılıktır. Kaçakçı olmamak için direnen Yılmaz Güney’in aksine Erol Taş yani Ali Cello çoktan çareyi bu işte bulmuştur bile. Sınırdan kaçak davar geçirmektedir. Ancak sonunda başlattığı oyuna yenik düşer ve bir çatışmada vurularak ölür. Hudutların sert ve acımasız kanuna karşı Ali Cello’nun kötülüğü bile dayanamamıştır. Hudutların Kanunu Türk sineması için önemli bir yapıt olmakla birlikte Erol Taş’ın oyunculuğuna bir yenilik getirmemiştir. Taş bu filmde de çoğunluk kötü adam rollerinden birisini alışılagelmiş bir oyun tarzı ile oynamaktadır.
1968’de Nuri Ergün tarafından çekilen Dertli Pınar ise Taş’ın ağa tiplemeleri için örnek gösterilebilir. Mahmutoğlu Hilmi Ağa (Erol Taş) köylünün toprağını çeşitli dalaverelerle hatta silah zoru ile elinden almakta ve etrafındaki herkese hükmetmektedir. Daha fazla toprağa sahip olma tutkusu saplantı halini almıştır. Bunun için yapamayacağı şey yoktur. Ancak her şey planladığı gibi gitmez, bütün çabasına rağmen sonunda yenildiğini anlar ve suçunu itiraf eder. Oyun düzeyinin vasat olduğu bu filmde Taş abartılı olduğu kadar da kontrolsüz bir oyun sergilemektedir.
Sinemada kötü adam rolleri ile bilinen oyuncu bu tiplerin dışına çıktığı filmlerde, aslında her tür karakteri rahatlıkla oynayabileceğini de ispatlamıştır. Zaman zaman da olsa oynadığı iyi tiplerle seyirciyi şaşırtmıştır. Bir başka Akad filmi olan Ana’da Taş, bu kez kötülükten kaçmaktadır. 1967’de çekilen ve Türkan Şoray’la başrolü paylaştığı Ana filmi onun az rastlanan iyi adam tiplemeleri için gösterilecek ilginç bir örnektir. Yaptığı balık ağları ile geçimini sağlayan Şevket (Erol Taş), kan davası yüzünden ailesi ile birlikte köy köy dolaşmaktadır. Sinemanın kötü adamı olarak bilinen Taş, filmdeki Şevket tiplemesinde tamamen farklı bir karakter çizmektedir. Kanlısı rolündeki Kadir Savun’la sanki rolleri değişmiş gibidirler. Bu seyirci içinde çok alışılagemiş bir durum değildir. Yıllar süren takibin sonunda Şevket kanlısı Musa (Kadir Savun) tarafından vurularak öldürülür.
Bir başka örnek ise, Mehmet Tanrısever’in yönettiği Sürgün (1992) filmidir. Erol Taş, sinemada rol bulduğu bu son filminde, kurtuluş savaşını görmüş yaşamış eski bir çavuşu oynamaktadır. Üniformasını üzerinden hiç çıkarmayan Süleyman Çavuş, göğsünde taşıdığı istiklal madalyası ile de büyük gurur duymaktadır. Çatak köyüne gelen öğretmenin (Bulut Aras) yeniliklerine sıcak bakar, ona yardımcı olur. Hatta köyün muhtarına karşı onu savunur. Öğretmenin köyden sürgün edilmesini engellemek için köy halkıyla birlikte Kaymakamlığa gitse de bu işe yaramaz. Bunun üzerine çavuş gururla taşıdığı istiklal madalyasını çıkarır ve köyden ayrılan öğretmene verir.
Erol Taş’ı 1969 yılı itibariyle Çetin İnanç, 1971’den sonra ise Yılmaz Atadeniz’li macera filmlerinde sıkça görmekteyiz. Yılmayan Şeytan filminde (1968 – Yılmaz Atadeniz) Dr. Şeytan’ı oynar. Dr. Şeytan (Erol Taş), ‘Tanyant’ madenini kullanarak bir robot icat eder. Amacı ürettiği robotlarla dünyayı ele geçirmektir. Ancak filmin sonunda kısa devre yapan robotu tarafından öldürülür. Çeko’nun (1970 – Çetin İnanç) konusu ise 1875 yılında Meksika’da geçmektedir. Ramon isimli eşkıya (Erol Taş), köylülere türlü işkenceler yapmakta ve cinayetler işlemektedir. Bir başka Yılmaz Atadeniz filmi olan Maskeli Beşler ve Maskeli Beşler’in Dönüşü’nde (1968) ise (Erol Taş) yine Ramon ismi ile ancak bu kez Meksikalı bir general rolündedir. Kızıl Maske’de (1968 – Tolgay Ziyal) müze müdürü, Küçük Kovboy’da (1973 – Guido Zurli) çiftlik kahyası, Hakanların Savaşı’nda ise (1968 – Mehmet Arslan) Kubilay Han rollünü oynamaktadır.
Yaklaşık 200 filmde irili ufaklı çeşitli roller alan Erol Taş oynadığı filmlerin altısında ise başrol oyuncusu olarak karşımıza çıkıyor: Mapushane Çeşmesi (1964 – Suphi Kaner), Kanlı Kale (1965 – Yavuz Yalınkılıç), Efenin İntikamı (1967 – Yavuz Yalınkılıç), Eşkiya Kanı/Hakimo (1968 – Yavuz Figenli), Konuşan Gözler (1965 – Hicri Akbaşlı), Katırcı Yani Efenin Definesi (1967 – Yavuz Yalınkılıç).
45 yıllık oyunculuk yaşamı süresince sinemaya emek veren Erol Taş, bu emeğin bir sonucu olarak; 1965 yılında Duvarların Ötesi ile Antalya Film Festivali’nde, 1967’de İnce Cumali ile yine Antalya Film Festivali’nde, Sahildeki Ceset ile İzmir Film Festivali’nde, Susuz Yaz’daki oyunculuğu ile ise Turizm Bakanlığı ve Meksika Accopulco Festivali’nde en iyi yardımcı erkek oyuncu ödüllerini alıyor.
KAYNAKLAR:
- Giovanni Scognamillo – Metin Demirhan, Fantastik Türk Sineması.
- Agah Özgüç Türk Filmleri Sözlüğü (3 Cilt).
- Ses Dergisi Koleksiyonu.
- Artist Dergisi Koleksiyonu.
- Nebil Özgentürk, Unutulmayanlar.
EROL TAŞ’IN TEMEL FİLM DİZİNİ
1957 – ACI GÜNLER – Mümtaz Alpaslan
1958 – DOKUZ DAĞIN EFESİ – Metin Erksan
1958 – DİKENLİ YOL – Nişan Hançer
1958 – FUNDA – Nişan Hançer
1959 – PEÇELİ EFE – Faruk Kenç
1960 – DİŞİ KURT – Lütfi Akad
1960 – GECELERİN ÖTESİ – Metin Erksan
1960 – KÖYDE BİR KIZ SEVDİM – Türker İnanoğlu
1960 – SONSUZ ACI – T.Fikret Uçak
1960 – ŞOFÖR NEBAHAT – Metin Erksan
1961 – BİTMEYEN MÜCADELE – Fikret Uçak
1961 – KAHRAMAN ÜÇLER – Semih Evin
1961 – OY FARFARA FARFARA – Metin Erksan
1961 – ÖLÜM KAYALIKLARI – Fikret Uçak
1961 – YILANLARIN ÖCÜ – Metin Erksan
1962 – AYRILAN YOLLAR – Ertem Göreç
1962 – BEŞ KARDEŞTİLER – Atıf Yılmaz
1962 – CEHENNEME ÇEVRİLEN CENNET – Nuri Akıncı
1962 – ŞEYH AHMEDİN TORUNU – Nuri Ergun
1963 – DİŞİ ÖRÜMCEK – Süreyya Duru
1963 – KAHBE – Aydın Arakon
1963 – SUSUZ YAZ – Metin Erksan
1964 – CEHENNEM ARKADAŞLARI – T.Dursun Kakınç
1964 – DİŞİ ŞEYTAN – Nevzat Pesen
1964 – DUVARLARIN ÖTESİ – Orhan Elmas
1964 – HAYAT KAVĞASI – Tunç Başaran
1964 – KAVĞA VAR – Süreyya Duru
1964 – MAPUSHANE ÇEŞMESİ – Suphi Kaner
1964 – ON KORKUSUZ ADAM – Tunç Başaran
1964 – PRANGASIZ MAHKUMLAR – Orhon M.Arıburnu
1964 – SUÇLULAR ARAMIZDA – Metin Erksan
1965 – AŞKIM SİLAHIMDIR – Yılmaz Atadeniz
1965 – BAŞLIK – Kemal İnci
1965 – DAĞLARIN OĞLU – Yılmaz Atadeniz
1965 – DEVLERİN KAVĞASI – Kemal Kan
1965 – KANLI KALE – Yavuz Yalınkılıç
1965 – KANUNSUZLAR – Burhan Bolan
1965 – KONUŞAN GÖZLER – Hicri Akbaşlı
1965 – KORKUSUZLAR – Semih Evin
1965 – SEVECEKSEN YİĞİT SEV – Hüsnü Cantürk
1965 – SIRTIMDAKİ BIÇAK – Natuk Baytan
1965 – SON DARBE – Hicri Akbaşlı
1966 – ARSLANLARIN DÖNÜŞÜ – Yılmaz Atadeniz
1966 – AYYILDIZ FEDAİLERİ – Semih Evin
1966 – BU ŞEHRİN BELALISI – Ertem Göreç
1966 – HUDUTLARIN KANUNU – Lütfi Akad
1966 – İNSAN BİR KERE ÖLÜR – Hüsnü Cantürk
1966 – KALDIRIM MELEĞİ – Semih Evin
1966 – MEYDAN KÖPEĞİ – Yılmaz Duru
1966 – NAMUS BORCU – Semih Evin
1966 – NUHUN GEMİSİ – Duygu Sağıroğlu
1966 – TOPRAĞIN KANI – Atıf Yılmaz
1966 – ÜMİT SOKAĞI – İlhan Engin
1966 – YEDİ DAĞIN ASLANI – Yılmaz Atadeniz
1967 – ANA – Lütfi Akad
1967 – AZAP YOLU – Yılmaz Duru
1967 – EFENİN İNTİKAMI – Yavuz Yalınkılıç
1967 – İNCE CUMALİ – Yılmaz Duru
1967 – KADIN DÜŞMANI – İlhan Engin
1967 – KATIRCI YANİ EFENİN DEFİNESİ – Yavuz Yalınkılıç
1967 – ŞEYH ŞAMİL – Natuk Baytan
1967 – YILMAYAN ADAM – İlhan Engin
1968 – AFFET BENİ ALLAHIM – Yavuz Figenli
1968 – ASLANBEY – Yavuz Yalınkılıç
1968 – BAHARDA SOLAN ÇİÇEK – Ümit Utku
1968 – EŞKIYA HALİL/HAYDUT – Alp Zeki Heper
1968 – EŞKIYA KANI/HAKİMO – Yavuz Figenli
1968 – HAKANLAR SAVAŞI – Mehmet Aslan
1968 – KARA BAHTIM – Yücel Uçanoğlu
1968 – KIZIL MASKE – Tolgay Ziyal
1968 – KORKUSUZ YABANCI – Uğur Duru
1968 – MASKELİ BEŞLER – Yılmaz Atadeniz
1968 – MASKELİ BEŞLERİN DÖNÜŞÜ – Yılmaz Atadeniz
1968 – SİNANOĞLU – Yavuz Yalınkılıç
1968 – TALİHSİZ MERYEM – Aykut Düz
1968 – YARA – Ümit Utku
1968 – YEDİ ADIM SONRA – Yücel Uçanoğlu
1969 – ALLI GELİN – Orhan Elmas
1969 – ASILACAK KADIN – Savaş Eşici
1969 – ASRIN KRALI – Çetin İnanç
1969 – DEVLERİN ÖCÜ – Çetin İnanç
1969 – EŞKIYA AŞKI – Semih Evin
1969 – EVVEL ALLAH SONRA BEN – Tolgay Ziyal
1969 – GARİBANLAR MAHALLESİ – Çetin İnanç
1969 – İZDİRAP ŞARKISI – Mehmet Dinler
1969 – KANLI SEVDA – Yavuz Figenli
1969 – KANLI GELİNLİK – Yavuz Figenli
1969 – KÖPRÜDEN GEÇTİ GELİN – Yavuz Figenli
1969 – ÖLÜM ŞART OLDU – Çetin İnanç
1969 – SATILIK GELİN – Semih Evin
1969 – SEVDALI GELİN – Sırrı Gültekin
1969 – ŞEHİR EŞKİYASI – Ertem Göreç
1969 – TARKAN CANAVARLI KULE – Cavit Yörüklü
1969 – YAŞAYAN HATIRALAR – Semih Evin
1970 – AKREP TUZAĞI – Yücel Uçanoğlu
1970 – ALLI YEMENİ – Sırrı Gültekin
1970 – BIRAKIN ÖLDÜREYİM – Ünsal Aybek
1970 – CEHENNEMDE ŞENLİK VAR – Çetin İnanç
1970 – GELİN KIZ – Orhan Elmas
1970 – KAN VE KURŞUN – Yavuz Figenli
1970 – KANIMA KAN İSTERİM – Çetin İnanç
1970 – KİRALIK KATİLLER – Çetin İnanç
1970 – ÖLÜM ÇEMBERİ – Çetin İnanç
1970 – PÜSKÜLLÜ BELA – Çetin İnanç
1970 – YANIK KEZBAN – Muharrem Gürses
1971 – ASKER AHMET – Semih Evin
1971 – AZRAİL – Yılmaz Atadeniz
1971 – BEŞ HERGELE – Yılmaz Atadeniz
1971 – CEHENNEME DOLMUŞ VAR – Yılmaz Atadeniz
1971 – HEDEFTE İMZAM VAR – Çetin İnanç
1971 – JİLET KAZIM – Yılmaz Atadeniz
1971 – KARA CELLAD – Yılmaz Atadeniz
1971 – KARA MEMED – Çetin İnanç
1971 – KARTALLAR – Nişan Hançer
1971 – MISTIK – Ülkü Erakalın
1971 – ÖLÜM BANA VIZ GELİR – Çetin İnanç
1971 – ÖLÜMSÜZLER/BATIDA ÖLÜM VAR – Savaş Eşici
1971 – SEZERCİK YAVRUM BENİM – Safa Önal
1971 – SÜRGÜNDEN GELİYORUM – Fikret Hakan
1971 – ŞEREFİMLE YAŞARIM – Çetin İnanç
1971 – ÜVEY ANA – Ülkü Erakalın
1971 – VURGUNCULAR – Yılmaz Güney
1971 – YARIN SON GÜNDÜR – Yılmaz Güney
1972 – ACI PİRİNÇ – Yılmaz Duru
1972 – AHMET ÇAVUŞ – Semih Evin
1972 – AKREP MUSTAFA – Semih Evin
1972 – BASKIN – Yılmaz Atadeniz
1972 – ELİF İLE SEYDO – Remzi Jöntürk
1972 – HEDEFTE BEŞ ADAM VAR – Birsen Kaya
1972 – KARA DUVAR – Mehmet Bozkuş
1972 – KARA MURAT FATİHİN FEDAİSİ – Natuk Baytan
1972 – MUSTAFAM – Tunç Başaran
1972 – ÖLMEK VAR DÖNMEK YOK – Yılmaz Atadeniz
1972 – ÖLDÜREN ŞARKI – Oğuz Gözen
1972 – ÖLÜM PEŞİMİZDE – Melih Gülgen
1972 – YILMAYAN ŞEYTAN – Yılmaz Atadeniz
1973 – KARA MURAT FATİHİN FERMANI – Natuk Baytan
1973 – KADER ÇIKMAZI – Çetin İnanç
1973 – KÜÇÜK KOVBOY – Guido Zurli
1973 – MERYEM – Yavuz Yalınkılıç
1973 – ÖKSÜZLER – Ertem Göreç
1973 – ÖLÜME KOŞANLAR – Natuk Baytan
1974 – BELALILAR – Melih Gülen
1974 – DİYET – Lütfi Akad
1974 – DÖRT HERGELE – Yılmaz Atadeniz
1974 – KİN – Natuk Baytan
1974 – PUSU – Fikret Uçak
1974 – SEZERCİK KÜÇÜK MÜCAHİT – Ertem Göreç
1974 – TUTKU – Hüsnü Cantürk
1976 – ATMACA ALİ – Taner Oğuz
1976 – BABANIN SUÇU – Melih Gülgen
1976 – BİTMEYEN ŞARKI – Orhan Elmas
1976 – CAN PAZARI – Orhan Elmas
1976 – İNTİKAMCI – Yavuz Figenli
1976 – KANUNDAH KAÇAMAZSIN – Çetin İnanç
1976 – YALAN – Çetin İnanç
1977 – BENİM GİBİ SEVENLER – Temel Gürsu
1977 – ÇEŞME – Temel Gürsu
1977 – GARİP – Çetin İnanç
1977 – HEDEFTEKİ ADAM – Yavuz Figenli
1977 – İSTASYON – Şerif Gören
1978 – CEVRİYEM – Memduh Ün
1978 – DERVİŞ BEY – Şerif Gören
1978 – DÜZEN – Nazmi Özer
1978 – TATLI NİGAR – Orhan Aksoy
1979 – GELİN KAYASI – Yunus Yılmaz
1979 – İKİ CAMBAZ – Natuk Baytan
1979 – İSYAN – Orhan Aksoy
1979 – NAZEY – Osman Seden
1979 – YANMIŞIM – Temel Gürsu
1980 – CEREN – Oksal Pekmezoğlu
1980 – DUY KALBIMIN FERYADINI – İhsan Yüce
1980 – KURBAN OLDUĞUM – Şahin Gök
1981 – HARMAN SONU – Yavuz Yalınkılıç
1981 – SENİ YAKACAKLAR – Temel Gürsu
1981 – TOPRAĞIN TERİ – Natuk Baytan
1982 – ÇAYDA ÇIRA – Yücel Uçanoğlu
1982 – ÇİÇEK DAĞI – Cevat Okçugil
1983 – ÇELİK MEZAR – Oksal Pekmezoğlu
1983 – ÇOBAN YILDIZI – Yunus Yılmaz
1984 – ASILACAK KADIN – Rahmi Kafadar
1984 – DELİ FİŞEK – Çetin İnanç
1984 – DEV KANI – Çetin İnanç
1984 – İFTİRA – Oksal Pekmezoğlu
1984 – YANGIN – Orhan Elmas
1985 – BİN DEFA ÖLÜRÜM – Çetin İnanç
1986 – ALIN YAZIM – Orhan Elmas
1986 – GELİN OY – Yavuz Yalınkılıç
1986 – GIRGIR HAFİYE – Cüneyt Arkın
1986 – SOKAK SAVAŞÇISI – Cüneyt Arkın
1987 – ANA YÜREĞİ – Yavuz Yalınkılıç
1987 – DAMGA – Orhan Elmas
1987 – SEVGİLİ BEBEKLERİM – Oksal Pekmezoğlu
1987 – TAPULU IRGAT – Yavuz Yalınkılıç
1989 – İLK AŞK – Fikret Uçak
1990 – KANIMDAKİ ŞEYTAN – Yücel Uçanoğlu
1992 – SÜRGÜN – Mehmet Tanrısever
(Yeni İnsan Yeni Sinema dergisinin 9. sayısında yayınlanmıştır.)